पत्रकार जनतेच्या सदैव पाठीशी पण जनता ?

By


पत्रकार जनतेच्या सदैव पाठीशी पण जनता ?


सकाळी झोपेतून उठल्यापासून रात्री झोपेपर्यंत जनतेची सेवा करण्यार्‍या, जनतेसाठी नेहमी आपली लेखणी सढळ ठेवणारा, जनतेसाठी अहोरात्र आपल्या लेखणीच्या माध्यमातून न्याय व हक्कासाठी लढणारा पत्रकार, लोकशाहीचा चौथा स्तंभ, लोकशाहीचा आरसा आज एकटा पडलाय. सदैव जनतेच्या पाठीशी खंबीरपणे उभा असणारा त्याच्यापाठीशी आता कोणीच नाही, जणू तो आज घडीला पोरकाच झाला आहे. जनतेने मोर्चा काढला कर बातमी, उपोषणास बसलात कर बातमी, जाळपोळ केली कर बातमी, चक्काचाम केला कर बातमी, बस फ ोडल्या कर बातमी, आरक्षण मोहिम असली की कर बातमी, मंत्री आला कर बातमी, पत्रकार परिषद घेतली कर बातमी, दंगा झाला कर बातमी, पक्ष प्रवेश केला कर बातमी, निवेदन दिलं कर बातमी, कोणाच्या नळाला पाणी नाही आलं कर बातमी, पालिकेनं कचरा नाही उचलला कर बातमी, राशन दुकानदार, रॉकेलवाला मापात पाप करतोय की, लगेच कर बातमी, कोणी आत्महत्या केली सर्व कामं सोड व कर बातमी, खून झाला घटनास्थळाकडे पळ व कर बातमी ही कामं पत्रकार नित्यनियमानं आजवर करत आला आहे. हे त्याचं कर्तव्य तर आहेच शिवाय नैतीक जबाबदारी सुध्दा. परवाचा एक किस्सा सांगतो, एक पत्रकार लोकशाहीचा आरसा पैसे काढण्यासाठी एटीएम (पैसे काढण्याची मशीन) मध्ये गेला होतो. चार पाच शहरातील एटीएम पालथे घातले पण पैसे कोठेही मिळाले नाहीत. मग एका ठिकाणी शेवटी पैसे मिळाले. पैसे काढले व घरी दुपारच्या जेवणासाठी निघाला. दुपारच्या किरर्र उन्हात. वेळ 3.15 ची असेल. दरवाजा उघडून परत निघाला व पाठीमागून आवाज आला. सर मला एटीएम कार्ड नवीन आले आहेे. त्याचा पिनकोड बदलून द्या व 1000 रुपये काढून द्या. पत्रकार तसा उच्चशिक्षीत असल्यामुळे एटीएमची बर्‍यापैकी माहिती असल्यामुळे त्या चाळीशीतल्या व्यक्तीला होकार देत म्हणाला पाहू इकडे एटीएम. त्या युवकाच्या चेहर्‍यावर आनंद झळकत होता. त्याने स्मित हास्य केले व म्हणाला लई उपकार झाले सर तुमचे मघापासून चार पाच जणांना म्हणालो पण मला कोणीच पिन बदलून पैसे काढून दिले नाहीत. पत्रकार हसला व म्हणाला जाउद्या हो मी देतो तुम्हाला पैसे काढून त्यात काय एवढं.  त्याने स्मित हास्य केले व पटापट एटीएम कार्डचा पिन तयार करुन पैसे 1000 रक्कम काढण्यासाठी प्रक्रिया केली. पुढे जो काही प्रकार झाला त्यावरुन लक्षात येईल की आपल्या देशातील सिस्टीम किती बेजबाबदार आहे. पुढे काय झाले ते थोडक्यात स्पष्टच. 1000 रुपये कढण्याची कमांड दिली असता 1500 रुपये बाहेर आले. पत्रकार व ती व्यक्तीही एकाकी आश्चर्यचकीत झाले. बाहेर आलेली रक्कम ही वाकडया तिकड्या नोटा पाहून एकूणच मशीन खराब असल्यामुळे व मशीन बिघाड झाल्यामुळे हा प्रकार झाला आहे याची खात्री झाली. पुढे पत्रकाराने पैसे घेतले व त्या व्यक्तीला सांगितले की, अगाउचे 500 रुपये बँकेत परत कर. तेवढयात पाठीमागून एक तरुण धावत दुचाकीवर आला व घाई घाई मध्येही त्याने 1000  रुपये काढण्यासाठी कमांड दिली. परंतू त्याच्यासोबतही तोच प्रकार घडला. तेवढ्यात त्या पत्रकाराने सांगितले की, सर तुम्ही सुध्दा अगाउचे 500 रुपये बँकेत जमा करा. त्या तरुणाने होकारार्थी मान हालवली व हो म्हणून ते तिथून पुढे निघून गेला. पत्रकारही तिथे थांबून सदर बँकेच्या शाखेत संपर्क करण्यासाठी मोबाईलवरुन क्रमांक डायल केला व संपर्क करु लागला 10-15 वेळेस संपर्क करुनही बँकेत मात्र कॉल एकदाही उचलला नाही. पत्रकार घरी गेला दुपारचे जेवण होईपर्यंत बँकेचा फोन लावण्याचा प्रयत्न करत होता मात्र तरीही रिस्पॉन्स मिळाला नाही. आता फोन लावण्याची संख्या 50 हून अधिक झाली होती. पत्रकार जेवण करुन बँकेकडे निघाला व बँकेत जाउन शाखा व्यस्थापकाला ही हकीगत सांगितली. मात्र सदर एटीएम मशीन आमच्या शाखेची नाही दुसर्‍या शाखेची आहे. असे उत्तर मिळाले. दुसर्‍या शाखेत जाउन पुन्हा पत्रकाराने हकीगत सांगितली. तेव्हा शिपायाने सदर ठिकाणी जाउन मशीनचे शटर लॉक केलेे. एवढी नैतीकता पत्रकाराच्या रक्तात असते. हे सिध्द झाले. पण पत्रकराने अन्यायाच्या विरोधात लढा दिला. एखाद्या प्रकाराबाबत बातमी प्रकाशित केली. त्याला त्याचा मोबदला म्हणून काय मिळते माहित आहे का? तर त्याचे घर जाळले जाते. त्याला मारहण केली जाते. त्याच्यावर हल्ला होतो. त्याला शिवीगाळ करुन जीवे मारण्याची धमकी दिली जाते. वगैरे वगैरे प्रकार त्याच्यासोबत होतात. आजकाल नेमकं पत्रकार म्हणजे काय ? याची व्याख्या फार वेगळी आहे. राजकारण्यांच्या खिशातले, पाळलेले, त्यांच्या ताटाखालचं मांजर, हप्ते घेणारे, माहिती अधिकाराच्या आडून अधिकार्‍यांना दापदडप करुन पैसाउकळणारे हे सर्व वगळून नैतिक जबाबदारीनी जो लोकशाहीचा चौथा स्तंभ निखळ पत्रकारीता व आपलं कर्तव्य चोख बजावतो तोच खरा पत्रकार यापेक्षा वेगळं काहीच नाही. पण वर उल्लेख केलेल्या तोतयांमुळे प्रामाणिक असणार्‍यांचा गळा घोटला जात आहे. इतरांच्या वागण्याचा सत्याच्या बाजून चालणार्‍यांना सुध्दा नाहक त्रास सहन करावा लागत आहे. ही अत्यंत दुर्दैवी शोकांतीका यासमाजात आहे. जेव्हा पत्रकाराचा खून होतो, त्याचं घर जाळलं जातं, त्याच्यावर हल्ला होतो, त्याच्या वर असे प्रसंग ओढावतात की ते कोणावरही ओढावू नये म्हणून तो संपूर्ण आयुष्य जनतेसाठी वेचतो. पत्रकार हा जनतेच्या सदैव पाठीशी पण जनता ? असा प्रश्न पत्रकार जनतेला विचार आहे. त्याचा गुन्हा काय ? तर तो प्रामाणिक आहे ? तो जनतेच्या हिताचा नेहमी विचार करतो ? ही बाब जनतेने लक्षात घेतली पाहिजे. त्याच्यावर जेव्हा जेव्हा असे प्रसंग येतील त्याला व त्याच्या कुटूंबाला जेंव्हा जेव्हा अशा संकटांचा सामना करावा लागेल तेव्हातेव्हा जनतेने सुध्दा पत्रकारांच्या पाठीशी खंबीरपणे उभं राहिलं पाहिजे.

- शंकर शेषेराव चव्हाण, मोबाईल : 9921042422
ईमेल: hr.shankarchavan@gmail.com


Comments

Post a Comment

दर्जेदार साहित्य वाचा :

साहेब ! मी शेतकरी बोलतोय …

By
Image
साहेब ! मी शेतकरी बोलतोय …   साहेब ! मी शेतकरी बोलतोय … रोज रोज शेतात राब राब राबतोय कितीही मेहनत घेतली तरी पोटाला आर्धीच खातोय वाटलं होतं ऐकेल कोणी माझी हाक होईल कोणी माझ्या आयुष्याच्या प्रगतीचं चाक पण मला आजवर सगळयांनी दिला ठेंग्याचा हात माझ्याविषयी सगळयांच्या मनात पापच पाप पोटभर खाऊन ढेकर देता तुम्ही शिळया तुकडयावरच दिवस काढतो आम्ही असाच संसाराचा गाढा हजारो वर्षे ओढतोय साहेब ! मी शेतकरी बोलतोय … दुष्काळ आला, त्याला पाहुणा समजुन पाहुणचार केला सावकार आला, त्याचाही खिसा भरता केला अजुनही बँकाची कर्ज फेडतोय साहेब ! मी शेतकरी बोलतोय … एसीत बसुन आमच्यासाठी संघर्षाचं नका घेऊ सोंग संघर्ष तर आम्ही करतोय, नका करु तुम्ही नुसतंच ढोंग दुपारचा सुर्य डोक्यावर घ्या मग कळेल तुम्हाला आम्ही कसे कष्ट करतोय साहेब ! मी शेतकरी बोलतोय … मंत्रालयात बसुन फक्तं बोलनं असतं लई सोप्पं कितीही खोटी आश्वासनं दिले तरीही आम्ही आजवर गप्पं आम्ही काय गुन्हा केला तुमच्याकडं नाही पैका आमच्यासाठी एकतरी आयोग लागू करा, एवढं तुम्ही ऐका पोराच्या शिक्षणापाई आज सुध्दा मी आनव
पुढे वाचा »

आई माझी मायेचा सागर …

By
Image
आई माझी मायेचा सागर … या विश्वात असं एकच न्यायालय आहे जिथं सर्व गुन्हे माफ होतात ती म्हणजे आई. आई म्हणजे मायेचा सागरं आहे, समुद्र पाहतांना डोळयाची नजर जिथवर जाईल तिथवर समुद्र दिसतो म्हणजे समुद्र आपल्या डोळयात देखील मावत नाही त्यापेक्षाही कितीतरी पटीने आपली आपल्या लेकराला जीव लावते. तिच्या जीवापेक्षाही जास्त ती आपल्या लेकरांवर प्रेम करते. तिलां असं वाटतं की, माझ्या लेकराला काही झालं नाही पाहिजे. मातृत्व ज्या स्त्रीला मिळालं त्या स्त्रीला जाऊन विचारा आई झाल्यावर काय समाधन मिळतं. आई होणं एवढं सोप्पं काम नाही. कारण आईची जागा कोणीही घेऊ शकत नाही. आई एक साक्षात्कार आहे. साक्षात परमेश्वर सुध्दा आजपर्यंत आईची जागा घेऊ शकलेला नाही. देवाला प्रत्येक व्यक्तीवर माया, प्रेम व सांभाळ करता येत नाही म्हणून त्याने आई बनवली. त्यामुळे प्रत्येकाला आई मिळाली. समुद्राची शाई आणि आकाशाचा कागद केला तरी आईची व्याख्या लिहून होणार नाही असं हे आईचं प्रेम आहे. जे प्रेम जगाच्या पाठीवर कुठेही मिळणार नाही. आईची माया ही ज्याला समजली तो धन्य झाला. कारण नशिबानं ज्यांच्याकडं आई आहे ते खुप भाग्यवान आहेत. ज्याच्या
पुढे वाचा »

लोकशाहीचा चौथा आधारस्तंभ हरवत चाललाय !

By
Image
लोकशाहीचा चौथा आधारस्तंभ हरवत चाललाय ! शब्दांनी करतो प्रहार, धाडसी झुंजार, समाजसुधारणा निर्धार, विचारांत बळ शब्दांना धार, सुरक्षित समाजाचा शिल्पकार, झेप गरुडाची नजर सभोवार, असत्याचा करतो संहार, हाती लेखाणी तलवार. अशा या शब्दअलंकाराने लोकशाहीच्या चौथ्या आधारस्तंभाची म्हणजेच पत्रकार या व्यक्तीमत्वाची व्याख्या तोंड भरुण केली तरी कमीच आहे असं मी नक्कीच म्हणणे. समाजासाठी हा सत्याचा आरसा समजला जातो. लोकांचा प्रचंड विश्वास असणारं प्रतिभावंत व प्रामाणिक उदाहरण म्हणून पत्रकारीतेकडं पाहिलं जातं. वृत्तपत्रविदया अवगत करण्यासाठी लेखणी तलावार व शब्दांची ढाल करुन अन्यायाच्या विरोधत लढण्यासाठी सज्ज असलेला पत्रकार. भल्याभल्यांना आपल्या शब्दांनी व परखड लेखणीच्या माध्यमातून चारीमुंडयाचित करणारा पत्रकार. पण हल्ली पत्रकरीता क्षेत्रामध्ये काही उणीवा जाणवू लागल्या आहेत. पत्रकारीतेला एक वेगळंच वळण लागलेलं पहावयास मिळत आहे. जनतेच्या मनात पत्रकारीतेबद्दल ज्या भावना होत्या त्या भावना बदलल्याचं कुठंतरी प्रत्यक्ष अप्रत्यक्षरित्या जाणवत आहे. गेल्या काही वर्षापूर्वी पत्रकाराची जी छाप होती ती आज राहिली नसल्याचे
पुढे वाचा »

लेडीज फस्ट मग ‘आई शेवटी का जेवते’ ?

By
Image
लेडीज फस्ट मग ‘ आई शेवटी का जेवते ’ ? प्रश्न सरळ आणि साधा आहे ,  आपल्या अवती भोवती असे अनेक प्रश्न आपल्याला कदाचित माहित नसतात ,  कदाचित ते आपल्या जवळ असूनही आपण त्या गोष्टीपर्यंत पोहचत नाहीत .  पृथ्वीवरचा स्वर्ग म्हणजे आई .  आईविना जीवन व्यर्थ आहे .  जगातली सर्व ताकद एकीकडे व फक्त एकटी आई एकीकडे अशी ही आईची व्याख्या आहे .  म्हणतात ना आकशाचा कागद आणि समुद्राची शाई जरी केली तरी आईविषयी निबंध लिहिला जाऊ शकणार नाही कारण ते सुध्दा कमी पडेल . " स्वामी तिन्ही जगाचा आई विना भिकारी "  हे अगदी तंतोतंत खरं आहे .  ज्याच्याजवळ आई नाही त्याला विचारा आई खरंच काय असते .  आईची व्याख्या इतक्या सहज कोणीच करु शकत नाही .  देवाला प्रत्येकाडं वेळ देणं होत नाही त्यामुळं त्या परमेश्वरांन आईच्या रुपात आपल्यावर माया करत आहे .  आई वडीलांएवढं प्रेम जगाच्या पाठीवर कोणीच करु शकत नाही .  स्त्रीमध्ये नवनिर्माण करण्याची क्षमता असते .  तिच्यामध्ये असणारी सकरात्मक उर्जा परिवर्तन करण्याची हिम्मत असते .  प्रत्येक स्त्री कोणाची तरी आई ,  बहिण ,  पत्नी ,  मुलगी असते .  आईएवढं महान व्यक्तीमत्व जगात कोणीच नाही . 
पुढे वाचा »

चालक, वाहक व प्रवाशांसाठी थोडसं !

By
Image
चालक, वाहक व प्रवाशांसाठी थोडसं ! महाराष्ट्र राज्य परिवहन मंडळ यांच्याविषयी काही समारात्मक व नकारात्मक गोष्टींचा आढावा आपण आज या संपूर्ण लेखामध्ये पाहणार आहोत. सोबतच चालक वाहक व प्रवाशांबाबतही थोडसं परखड भाष्य या ठिकाणी होणार असल्यामुळे काय अपेक्षीत बदल परिवहन मंडळाकडून व चालक वाहक व प्रवाशांकडून अपेक्षीत आहेत, त्याबाबत लोकभावनेची जोड प्रत्येकाच्या भावनेशी कशी जोडता येईल याबाबत आपण या ठिकाणी चर्चा करणार आहोत. महाराष्ट्र राज्य हे भावनिक माणणांची खान व सकारात्मक विचारांच्या हिऱ्यांची खान असेलेले राज्य म्हटले तर वावगे ठरु नये. कारण इथें माणूस सकारात्मकच विचार करणारा व वागणारा नक्कीच सापडेल. सर्वसामान्यांपासून ते असामान्यांपर्यंतचा माणूस हा बसने प्रवास नक्कीच करतो. प्रवास ही प्रत्येकाच्या आयुष्यातील निरंतर पक्रिया असल्यामुळे प्रत्येकाला याची गरज नक्कीच भासते. आपण आता मुळ मुद्याचं बोलूया ! महत्वाचं म्हणजे स्वत:चा व्यक्तीमत्व विकास जर साधायचा असेल तर नम्रता हे मूल्य प्रत्येकाच्या अंगी असणं फार महत्वाचं असतं. चालक, वाहक व प्रवाशी या  बाजूशिवाय परिवहन मंडळाचं ध्येय पूर्ती होवू शकत नाहीत व
पुढे वाचा »

राहुल जोगदंडची “यशोगाथा” आनंदगाव ते दुबई जीवनप्रवास

By
Image
राहुल जोगदंडची “ यशोगाथा ” आनंदगाव ते दुबई जीवनप्रवास ' माय मराठीचा झेंडा सातासमुद्रापल्ल्याड वृध्दापकाळात आपण म्हणतो की जीवनाचं सार्थक झालं . पण हेच सार्थक जर तारुण्यात झालं तर हा आनंद वेगळाचा अनुभवयाला मिळतो याच शंक्काच नाही . ही यशोगाथा आहे आनंदगावच्या राहुल शंकर जोगदंडची . आनंदगांव ते दुबई यशाची गुरूकिल्ली हस्तगत करण्याची कला राहुल यांनी जीवनात येऊन कशा प्रकारे खडतर प्रवास करुन मिळवली त्याचाच आपण या ठिकाणी थोडसं विषयांतर करुन व काही जीवनात घडलेल्या चांगल्या व वाईट गोष्टी आपणासमोर मांडण्याचा इवलास प्रयत्न या ठिकाणी होणार आहे . आज काल दुबई म्हणजे भारतात या राज्यातून त्या राज्यात जाणं जेवढं सोपं आहे त्या पेक्षाही तंत्रज्ञान विकसीत झाल्याने व डीजीटल टेक्नॉलॉजीमुळे अगदी सोपच होऊन गेलं आहे . आजकाल दुबईला जाणं ही काही नवलाईची गोष्टी नाही किंवा यात काही प्रत्येकासाठी नाविन्यच उरलेलं नाही असं भासू लागलं तर आहेच , पण प्रत्यक्षदर्शी परिस्थितीही निर्माण झाली आ
पुढे वाचा »

'यशाला' शॉर्टकट नाहीच !

By
Image
'यशाला' शॉर्टकट नाहीच ! जीवनात यश मिळवण्यासाठी जो तो धडपड करत असतो, आपल्या जीवनाचं ध्येय गाठण्यासाठी, यशाची शिखरं गाठण्यासाठी प्रत्येकाला वेगवेगळी प्रगतीची मार्गं शोधून त्या माध्यमातून यश मिळवायचं असतं ते त्याला मिळतं सुधा. पण काही यश मिळवण्यासाठी एकाग्र बुध्दीमत्ता न वापरता, कष्ट न करता, आयतं मिळवं या अपेक्षेने कष्ट, मेहतन करत नाहीत व जीवनात नेहमी शॉर्टकटच्या शोधात असतात पण महापुरूष, संतांनी, साहित्यीकांनी एका ओळीत सांगितले आहे की, यश मिळवायचे असेल तर त्याला कष्टाशिवाय, मेहनतीशिवाय व एकाग्र बुध्दीमत्तेचा वापर करुन व्यवस्थापन केल्याशिवाय दुसरा तिसरा कोणताही पर्याय नाही. पण ते लोक ऐकायला मुळीच तयार होत नाहीत. शेवटी त्यांच्या पदरी राहतं ते अपयश. अशा निवडक लोकांच्या आयुष्यात त्यांना असं वाटतं की, आपल्या  जीवनातील बदलासाठी एखादा चमत्कार घडावा व आपलं जीवनंच बदलून जावं, गरीबी ही प्रत्येकाच्या आयुष्यात असते. माणसांच्या गरजेनुसार प्रत्येकाची गरीबी ठरलेली असते. पण ती बदलणे आपल्या हातात आहे. जगातील सर्वात श्रीमंत व्यक्ती संगणक क्षेत्रातील गॉड फ ादर बिल गेटस म्हणतात, जर तुम्ही गरीब
पुढे वाचा »

आदर्श पत्रकार वसंत मुंडे यांची यशोगाथा

By
Image
आदर्श पत्रकार वसंत मुंडे यांची यशोगाथा लोकशाहीचा चौथा आधार स्तंभ असणाऱ्या पत्रकारीता क्षेत्रामध्ये उल्लेखनीय काम करणारे वसंत मुंडे समाजासमोर एक आदर्श पत्रकार म्हणून उभे आहेत . सामाजिक जाणीव असणारे पत्रकार वसंत मुंडे यांची यशोगाथा म्हणजेच त्यांच्या पत्रकारीता क्षेत्रातील खडतर प्रवास व त्यांचा भला अनुभव होय . पत्रकार वसंत मुंडे यांचे पूर्ण नाव वसंत माधवराव मुंडे असे आहे . लाडझरी ( तालुका परळी ) येथे त्यांचे प्राथमिक शिक्षण पूर्ण झाले . माध्यमिक शिक्षण घाटनांदूर ता . अंबाजोगाई या गावी पूर्ण केले . बी . ए . बी . जे . ( बॅचलर ऑफ जर्नालिझम ) डॉ . बाबासाहेब आंबेडकर मराठवाडा विद्यापीठ औरंगाबाद या विद्यापीठातून येथे पूर्ण झाले .  स . न . 2003 पासून दैनिक लोकसत्ताचे बीड जिल्हा प्रतिनिधी म्हणून ते कार्यरत आहेत . त्यापूर्वी महाविद्यालयीन शिक्षण घेत असतांनाच दैनिक मराठवाडा साथी व दैनिक लोकपत्र या दैनिकांसाठी बातमीदार म्हणून काम करण्याची त्यांना संधी मिळाली होती . हा त्यांचा अल्पसा परिच
पुढे वाचा »

मैत्री पुस्तकांशी

By
Image
  ज्ञानाचा अथांग महासागर जर कुठं असेल तर तो पुस्तकं वाचण्यात आहे असं माझं मत आहे. ज्याची मैत्री पुस्तकांशी असते त्याचं मस्तक सशक्त असतं हे माझ्या अनेक संशोधनावरुन मला उमजलेलं आहे. हे सुध्दा माझं मत आहे. त्यामुळे विचारल प्रगल्भ करायचे असतील तर पुस्तकांशी मैत्री जेवढं लवकर होईल तेवढं करा. कारण या जगात पुस्तकांएवढं सुंदर काहीच नाही. आपण धरतीवर जन्म फक्त चांगलं जीवन जगण्यासाठी घेतला आहे. म्हणूनच जीवन चांगलं केंव्हा होईल जर विचार सशक्त असतील व सकारात्मक असतील. विचार तेंव्हाच सकारात्मक व सशक्त होतील जेंव्हा तुम्ही फक्त आणि फक्त पुस्ताकांशी मैत्री कराल. हे एक वेगळंच विश्व आहे आणि या विश्वास रमणारी माणसं ही अतिशय आनंदी असतात हे माझ्या वैयक्तिक संशोधनावरुन मला लक्षात आलेली बाब आहे. हल्ली सोशल मिडीया व उगवत्या तंत्रज्ञानाच्या वाटचालीवरुन असं लक्षात येतं की पुस्तकाच्या दुनियेचा ऱ्हास झाला आहे. पण असं काहीच नाही जसं दारुडयाला दारुचं दुकान न सांगता सापडतं तसेच पुस्तक वाचणाऱ्या वाचनवेडया व्यक्तीला पुस्ताकाचं वाचनालय न सांगता सापडतं. त्याचं महत्वाचं कारण म्हणजे त्याची असलेली पुस्तकांशी मैत्री. त्यामु
पुढे वाचा »

लाखोंचा पोशिंदा जगलाच पाहिजे …..

By
लाखोंचा पोशिंदा जगलाच पाहिजे ….. पहाटे पहाटे जीवा शिवाची बैल जोडं …… असं गाणं म्हणत चार पाच च्या सुमारास गणपत रोज उठायचा , नांगर घेऊन शेतात नांगरत असे , लवकर लवकर शेतातलं काम आटोपून , आपल्या बैलजोडीला वैरण काडी करुन , बरोबर सात वाजता घरी यायचा हात पाय धुवायचा अन् बायकोला म्हणलायचा अगं ए कारभारणी रातीचं पिठलं अन् शिळी भाकर हाय का ? बाको लाडात येऊन म्हणायची आवं कारभारी आहे त्या दुरडीत घ्या अन रानातच जाऊन खावा . भाकरी आणि रातीचं पिठलं घरच्यापरीस रानातच गोड लागतय . हसून खेळुन दिवस जायचे . घरची सुखाची मीठ भाकरी खाऊन गणपत व त्याची कारभारीन सुखानं संसाराचा गाढा ओढत होते . रानात सगळीकडं हिरवळ पहावयास मिळायची वेळेवर पेरण्या व्हायच्या , वेळेवर शेतातली सर्व कामे आटपायची , शेतात पिकवलेला माल तातडीने आडती दुकानादारांडे नेऊन विकून त्यात मिळालेला पैका पाहिजे तेवढा वर खर्चासाठी ठेऊन उरलेला जीभेला आवर घालून , काळजाला कुलूप लावून पुढील आयुष्यासाठी जतन करुन बँकेत ठेवायचा .
पुढे वाचा »